BERTLING ERNST AUGUST, rektor Gimnazjum Akademickiego

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Ernst August Bertling, według Johanna Davida Schleuena I, 1755
Portret pastora Ernsta Augusta Bertlinga, Jacob Wessel, 1762
Ernst August Bertling, według obrazu Jacoba Wessela rytował Matthaeus Deisch, 1765


ERNST AUGUST BERTLING (1 XII 1721 Osnabrück – 10 VIII 1769 Gdańsk), teolog, rektor Gimnazjum Akademickiego. Syn kaznodziei dworskiego, później ewangelickiego biskupa Osnabrück Rudolfa Bertlinga (1684–1730) i Kathariny Elisabeth Schwender. W latach 1741–1743 studiował na uniwersytecie w Jenie prawo, matematykę i filozofię, które ukończył w 1744 z tytułem venia legendi („wykładowcy”), po czym studiował teologię w Getyngdze (Göttingen). Od 1748 profesor na uniwersytecie w Helmstedt. Od 1750 był też w Helmstedt adiunktem superintendentury generalnej oraz predykantem w tamtejszym kościele św. Stefana.

W Gdańsku od 1755 jako rektor Gimnazjum Akademickiego i pastor kościoła św. Trójcy. Z okazji objęcia urzędów doczekał się utworu Johanna Balthasara Christiana Freislicha Auf ihr muntren Musensöhne. W latach 60. XVIII wieku zaproponował (niezrealizowaną) reformę Gimnazjum Akademickiego, polegającą na rozszerzeniu zajęć filologicznych. Pozostawał pod wpływem filozofa Christiana Wolffa i jego koncepcji godzenia myśli racjonalistycznej z objawieniem. Ortodoksyjny luteranin, w wygłaszanych kazaniach bronił luteranizmu przed katolicyzmem i kalwinizmem, krytykował m.in. papiestwo (Unterricht vom päpstlichen Jubeljahr, 1749) oraz ogłoszony na rok 1750 katolicki jubileusz, a w kalwinizmie m.in. pajonizm. W jednym z pierwszych kazań wygłoszonych w Gdańsku w 1754 nazwał papieża jednym z dwóch antychrystów (drugim miał być sułtan turecki). Z tego powodu jego przeciwnicy zażądali od króla polskiego Augusta III usunięcia go z urzędu rektorskiego, do czego nie doszło po interwencji Rady Miejskiej. W następnych wystąpieniach zmuszony był złagodzić swoje opinie. Stanowisko rektora piastował do śmierci, był ostatni z rektorów, który brał czynny udział w polemikach teologicznych. Słynął z długich, często godzinnych, kazań, ale jako dobry mówca był chętnie słuchany. W 1758 był autorem programu hucznych obchodów 200-lecia Gimnazjum Akademickiego.

Zaprzyjaźniony z Justusem Möserem, konserwatywnym myślicielem, prowadził z nim obszerną korespondencję dotyczącą filozofii i teologii. Drukiem ukazało się kilka jego kazań, m.in. wygłoszone 7 IX 1764 z okazji wyboru króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego. Zachowało się kilka kantat napisanych z okazji jego urodzin (1758–1761, dedykowane mu przez Danziger Calendechor i Danziger Musen–Chor).

Od 1749 był żonaty z Marią Dorothą (4 VII 1727 Hildesheim – pogrzeb 13 VIII 1788 Gdańsk), córką Möbiusa Sprengera. Dochowali się kilkorga dzieci. Najstarszy syn, Ernst August (31 VIII 1751 – kwiecień 1775), w 1769 był uczniem najwyższej klasy (primy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, zmarł jako student (od 1772) prawa uniwersytetu w Getyndze (Göttingen), gdzie studiował dzięki uzyskanemu stypendium Johanna Gotffrieda Diesseldorfa i (w 1773) stypendium, ustanowionego w 1683 przez gdańszczankę, Marię Wieder z domu Treschenberg, a zawiadywanego przez Radę Miejską Gdańska; Carl Friedrich Theodor był pastorem w Gdańsku; córka Carolina Renata (około 1766 Gdańsk – pogrzeb 25 X 1793 Gdańsk) była panną.

Pochowany 31 VIII 1769 w kościele św. Trójcy pod płytą nr 13 (73). PP



















Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 347.
Kotarski Edmund, Fundacje stypendialne w dawnym Gdańsku, w: Fundacje i fundatorzy w średniowieczu i epoce nowożytnej, red. Edward Opaliński i Tomasz Wiślicz, Warszawa 2000, s. 112.
Rühle Siegfried, Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums, „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929, s. 55.

Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania
Partner Główny



Wydawca Encyklopedii Gdańska i Gedanopedii


Partner technologiczny Gedanopedii